کدام روغن خوراکی برای مصرف بهتر است؟
بیمارستان دی: یکی از چالش برانگیزترین مباحث مواد غذایی موضوع روغن است و این پرسش برای همه مطرح است که کدام روغن برای مصرف بهتر است؟ البته این امر نه فقط در ایران بلکه در خیلی از کشورهای پیشرفته نیز هنوز مورد بحث است.
به گزارش بیمارستان دی به نقل از ایسنا، بنظر می رسد در وضعیت فعلی بهترین روغن مصرفی روغن زیتونی است که از مراکز معتبر تهیه کنیم؛ متاسفانه به صِرف محلی بودن تولیدکنندگان نمی توان از کیفیت روغن زیتون محلی مطمئن بود و از سویی برخی مارک های معروف خارجی موجود در بازار هم تقلبی هستند.
هم اکنون بهترین نوع روغن زیتون، روغن زیتون از نوع فرابکر است که باید کمتر از ۴۸ ساعت از زمان چینش میوه، با فشار سرد روغن گیری شده باشد که متاسفانه در خیلی از موارد این مسئله رعایت نمی شود.
چنین روغنی اگر اصل باشد باید ته مزه تند و کمی گزش در آخر گلو بوجود آورد و مزه و بویی مانند چمن، سیب یا میوه داشته باشد. البته روغن فرابکر در مقابل حرارت حساس تر است و بطور معمول برای سرخ کردن در حرارت بالا و طولانی سفارش نمی گردد. حتی روغن زیتون های بکر یا معمولی و بوگیری شده هم تنها برای تفت دادن کوتاه مدت با شعله کم قابل استفاده هستند.
پس از نوع فرابکر، نوع بکر و معمولی وجود دارد. نوع دیگری از روغن زیتون نیز وجود دارد که از تفاله های باقی مانده از سایر مراحل به دست می آید و "پومیس" نام دارد که بسیار بی کیفیت است اما، متاسفانه در موارد زیادی بجای روغن زیتون مرغوب به فروش می رسد.
روغن کنجد معمولا در ردیف دوم روغن های طبیعی موجود قرار می گیرد. نوع سنتی این روغن به روغن ارده مشهور است که به شیوه خاصی تهیه می شود اما امروزه مانند خیلی از روغن های دیگر، روغن کنجد نیز در کارخانه ها به روش فشار سرد تولید می شود. این روغن به حرارت بالا حساس است و برای سرخ کردن طولانی مناسب نمی باشد.
در مورد روغن گیری دانه های روغنی باید به این نکته مهم توجه کرد که خیلی از دستگاه های روغن گیری کوچک که امروزه در فروشگاه ها و عطاری ها برای روغن گیری از کنجد، سیاه دانه و... استفاده می شود بر خلاف تبلیغاتی که درباره ی آنها می شود به سبب حرارت بالا در حین روغن گیری از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.
انواع دیگری از روغن ها، روغن های حیوانی هستند. فرآورده ای که به روغن حیوانی یا روغن کرمانشاهی مشهور است، روغن حاصل از حرارت دادن کره حیوانی است. کره حیوانی از زدن سرشیر یا ماست به دست می آید. نکته مهم درباره ی این روغن ها این است که تنها افرادی که فعالیت بدنی نسبتا زیاد یا ورزش منظم دارند می توانند مقدار بیشتری از روغن مصرفی خودرا از این روغن تامین کنند و برای افرادی با فعالیت معمول امروزی کمتر از یک سوم روغن مصرفی می تواند روغن حیوانی یا کره باشد.
درباره روغن دنبه و شحم گاو که از ذوب کردن دنبه گوسفند و چربی های احشایی و قلوه گاه به دست می آید نیز فعالیت بدنی زیاد شرط است و باتوجه به کم تحرکی رایج در انسان امروزی قاعدتا نمی توان همان میزان استفاده از این روغن ها را که در قرن های قبل مرسوم بوده، سفارش کرد. همین طور سفارش شده افراد با سن بیش از ۴۵ سال مصرف این نوع روغن ها را کاهش داده و به ویژه شب ها غذای حاوی این روغن را مصرف نکنند.
بنابر اعلام دفتر ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، از طرفی حساسیت روغن های حیوانی و کره نسبت به حرارت بیش از روغن های گیاهی است و سریع تر می سوزد؛ بدین سبب استفاده از آنها بمنظور سرخ کردن اصلا سفارش نمی گردد. نکته بسیار مهم در مورد روغن ها پرهیز از مصرف روغن های نباتی جامد است؛ هرچند که در ابتدای تولید آنها تبلیغات زیادی در باره فوایدشان شد اما مطالعات بسیاری عوارض مختلفی ناشی از مصرف این نوع روغن ها را نشان داده است.
منبع: deyhospital.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب