افزایش بقای بیماران سرطانی با روش نوین ام آی تی
به گزارش بیمارستان دی روش های گوناگونی برای از بین بردن سرطان وجود دارد كه همچون آنها می توان به شیمی درمانی و پرتودرمانی اشاره نمود اما هم اكنون، محققان ام. آی. تی در مطالعه اخیرشان روشی جدید برای این كار عرضه كرده اند.
به گزارش بیمارستان دی به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، "سیتوكین ها" (Cytokines) پروتئین های كوچكی هستند كه نقش مهمی در ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی ایفا می كنند، اما تا كنون جهت استفاده مورد تأیید قرار نگرفته اند، چونكه پژوهشگران بر این باورند آنها سلول های سالم را سمی می كنند. طی این مطالعه محققان ام. آی. تی موفق به حفظ سیتوكین موجود در سلول های سرطانی شدند تا آنها را به پروتئین هایی كه مانند چسب می چسبند متصل كنند.
سیتوكین ها دسته ای از مولكول های پروتئینی محلول در آب هستند كه از یاخته های گوناگون و بیشتر در پاسخ به یك تحریك٬ ترشح می شوند و وظیفهٔ انتقال پیام بین یاخته ها را برعهده دارند.
سیتوكین ها به صورت طبیعی در بدن هستند، چونكه سلول های ایمنی از آنها برای برقراری ارتباط با یكدیگر استفاده می نمایند. در حالیكه آنها بعنوان قاتل قوی سرطان شناخته شده اند اما مشكل این است كه آنها بین سلول های سرطانی و سلول های سالم فرقی قائل نمی شوند. ازاین رو محققان ام. آی. تی یك روش كه مولكول ها را در توموری كه به آن تعلق دارند، نگه می دارد، توسعه دادند. ایده آنها این بود كه یك قفل چسب مانند ایجاد كنند كه سیتوكین ها را به بافت سرطانی متصل می كند و با انجام این كار دیگر صدمه ای به سلول های سالم نمی رسد.
بعد از انجام آزمایشات، پژوهشگران دو پروتئین كه بعنوان دو بخش مكانیسم قفل عمل می كردند، یافتند. پروتئینی به نام "لومیكن" (lumican) انتخاب شده بود تا با سیتوكین ها همراه شود، چونكه این پروتئین به طرز قابل توجهی به كلاژنها متصل می شوند. كلاژن پروتئینی است كه نسبت به سلول های سالم در تومورها فراوان است. لومیكَن (Lumican) یا "لومیكان" یا به اختصار "LUM" نام یك پروتئین ماتریكس برون یاخته ای است كه در انسان توسط ژن "LUM" بر روی كروموزوم ۱۲ كُد می شود. كلاژن پروتئینی است كه در محیط خارج از سلول های مختلف گونه های مختلف موجودات، وجود دارد. پروتئین كلاژن به صورت رشته های كلاژن مشاهده می شود.
در حالیكه كلاژن در قسمت های دیگر بدن هم وجود دارد، اما به قول پژوهشگران این مسئله مشكلی در درمان به وجود نمی آورد چونكه بیشتر آنها در داخل تومور هستند و هنگامی كه مولكول ها به صورت مستقیم در ناحیه سرطانی تزریق می شوند این مولكول ها به نواحی دیگر بدن نمی روند.
محققان این درمان را با استفاده از دو سیتوكین، "اینترلوكین -۲ " (interleukin-2) و "اینترلوكین -۱۲ " (interleukin-12) (IL-2 و IL-12) بر روی موش آزمایش كردند. این مولكول ها با لومیكَن یا به تنهایی به یكدیگر متصل شدند و سپس به موش های مبتلا به بیماری ملانوما كه سطح كلاژن نسبتاً پایینی داشتند تزریق شدند.
هنگامی كه سیتوكین ها و لومیكن همراه با سایر روش های درمانی استفاده شدند، میزان بقای موش ها افزایش یافت و بیشتر از ۹۰ درصد از موش های آزمایشی زنده ماندند. پژوهشگران دریافتند حتی زمانی كه درمان های سیتوكین / لومیكن بدون هیچ گونه درمان دیگر مورد استفاده قرار گرفت، مشكل سمیتی وجود نداشت.
یافته های این مطالعه در مجله "Science Translational Medicine "منتشر شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب